در سن 6 ماهگی شیرخواران به تدریج جدا بودن از مادرانشان را بیشتر درک کرده و علائم اضطراب ناشی از جدایی و نگرانی برخورد با غریبه ها را از خود نشان می دهند. شیرخوار شاد و راضی که قبلاً بسیار راحت و آرام بوده و نزد همه می رفته است، ناگهان به شیرخواری وابسته، مضطرب و پر توقع تبدیل می شود. حتی اگر مادرش چند دقیقه اتاق را ترک کند، جیغ و داد می کند و در بیشتر موارد اگر غریبه ای به او نزدیک شود، دچار حالت عصبی و هیستری می شود.
بعضی از شیرخواران حتی زمانی که خویشاوندانی که آن ها را خوب می شناسند بخواهند با آن ها صحبت نموده یا آن ها را بغل کنند، ناراحت خواهند شد. این رفتار یک بخش کاملاً طبیعی تکامل شیرخوار است. همه ی شیرخواران بین سنین 6 تا 12 ماهگی تا اندازه ای وارد این مرحله می شوند و به طور معمول در سن حدود 9 ماهگی این مسأله آشکارتر می شود.
بنا به تجربه ی من، معمولاً شیرخوارانی که عادت دارند به طور مرتب با دیگران باشند، کمتر از دیگر شیرخواران از اضطراب ناشی از جدایی رنج می برند. اگر شیرخوار شما ناگهان در این سن وابسته تر شد، بدانید او شیطان یا پر توقع نشده است. وادار کردن او به رفتن نزد غریبه ها یا تنها گذاشتن او در اتاق برای این که با خودش بازی کند، این مشکل را حل نمی کند و ممکن است منجر به کج خلقی و نگرانی او شود.
از طرف دیگر چون این سن با زمانی که مادر شاغل به سر کار خود باز می گردد، مقارن می شود، شیرخواری که همیشه شب ها خوب می خوابیده از آن پس با کج خلقی و اضطراب بیدار می شود. پاسخ سریع و مثبت به اضطراب او و نادیده نگرفتن آن در دراز مدت، به او کمک می کند مطمئن تر و مستقل تر شود. با این وجود اهمیت دارد که به شیرخوار بیش از اندازه توجه نکنید، طوری که احساس کند برای شب بیداری اش پاداش می گیرد. اگرچه این مرحله برای مادر بسیار خسته کننده است، اما به ندرت طولانی است. دستورالعمل های زیر به کمتر شدن تنش عصبی این مرحله کمک می کند و امیدوار باشید که هرگونه شب بیداری ناگهانی را به حداقل می رساند:
– اگر تصمیم گرفتید زمانی که شیرخوارتان بین سنین 6 تا 12 ماهگی است به شغل خود بازگردید، باید کاری کنید که او قبل از سن 6 ماهگی عادت کند برای دوره های کوتاه نزد دیگران بماند. او باید به تدریج برای مدت زمان طولانی و طولانی تری نزد دیگران گذاشته شود تا زمانی که شما برای بازگشت به کار از او جدا می شوید، به مرحله ای برسد که وقتی برای مدتی تنها گذاشته
می شود، شاد باشد. او باید از یک ماه (یا دست کم دو هفته) قبل از بازگشت شما به محل کارتان، نزد فرد مراقبت کننده در منزل یا در مهدکودک عادت کرده باشد.
– قبل از این که شما به کار باز گردید، کودک شما باید به حضور در جمع دیگران و کسب تجارب جدید عادت کرده باشد.
سعی کنید تاریخ منظمی برای حضور نزد گروه کوچکی از مادران و شیرخواران ترتیب دهید. هنگامی که شیرخوارتان شاد به نظر رسید و به چهره های دائمی پاسخ مناسب داد، تعداد افراد را افزایش و مکان ها را تغییردهید.
– اگر اطمینان دارید که شیرخوارتان از بودن با پرستارش شاد است، مرحله ی خداحافظی با او را طولانی تر نکنید. در آغوش گرفتن و یادآوری این که زود بر می گردید، کافی است.
اگر هر وقت با او خداحافظی می کنید از شیوه و کلمات یکسان استفاده کنید، در دراز مدت اثر بخش تر از این خواهد بود که مجبور شوید برای آرام کردن او برگردید.
– در طول این مدت، به فرد مراقبت کننده از کودک گوشزد کنید که شیرخوار نبایستی یک مرتبه با چیزهای زیاد و جدید روبرو شده و یا توسط غریبه ها در آغوش گرفته شود. هرچه برنامه ی روزمره شیرخوار آرام تر و بیشتر قابل پیش بینی باشد، او سریع تر بر احساسات ناشی از اضطرابش غلبه خواهد کرد.
– بین سنین 9 تا 12 ماهگی، بسیاری از شیرخواران در موقع خواب به یک وسیله ی آرام بخش احتیاج دارند، که به طور معمول یک پتو، لباس یا اسباب بازی خاص می باشد. اگر تصمیم گرفتید یکی از این وسایل را در اختیار شیرخوارتان قرار دهید، مهم است که این وسیله را تنها در ساعت های خواب در اختیارش قراردهید و اجازه ندهید در طول روز آن را با خود به اطراف بکشد. همچنین پیشنهاد خوبی است که یک جفت از آن وسیله را بخرید تا این که بتوانید به طور مکرر آن را بشوئید و یا اگر از آن ها نیز خراب یا گم شد، از دیگری استفاده نمائید.
