1- حالت سازش و تسلیم پذیرى: بدون قید و شرط که این راه حل صحیح حل مشکلات نیست بلکه عوارض ناخوشایندى را هم ممکن است به بار بیاورد.
2- حالت تحقیر و سرزنش: که در اعضاى خانواده احساس
حقارت و ناخوشایند به وجود مىآید و اثر منفى بر روى اخلاق و رفتار فرزندان خواهد گذاشت.
3- تحکم و حساب کشى کردن: این وضع باید با هدف اتخاذ بهترین تصمیم و عمل صورت گیرد نه به قصد تسلط بر همسر، اگر زن و شوهر بخواهند به طور مستمر یکدیگر را مورد تحکم و حساب کشى قرار دهند، زندگى خانوادگى در معرض خطر جدى و اضمحلال قرار مىگیرد لذا سلامت خانواده را به خطر مىاندازد.
4- اغتشاش و سر درگمى:
در این نوع روابط زن یا شوهر در قالب کنایات و اشاراتى غیر مستقیم و کلى گلهها و شکایتها، انتظارات و توقعات، تعریف و تمجیدهاى خود را بیان مىکنند. نتیجه چنین وضعى نیز سردرگمى و اغتشاش در فضاى روانى و عاطفى خانواده است و سرانجام این درگیریهاى روحى و روانى به بیماریهاى مختلف روحى که ریشهى همهى بیماریهاى جسمانى است مىانجامد.
