دوران شیرخوارگی، سریعترین مرحله رشد کودک می باشد. شیردادن به نوزاد حتی با شیر کم باید تا 1 ساعت پس از تولد شروع گردد. ترکیب شیر مادر کاملا با نیازهای شیرخوار منطبق بوده و به او در رشد و نمو کمک می نماید و تمام مواد مغذی مورد نیاز او را به مقدار کافی تا 6 ماهگی تأمین می نماید. شیر غلیظ زرد رنگی که در 2- 3 روز اول بعد از زایمان از سینه مادر خارج می شود آغوز یا کلستروم نام داشته که به علت غلظت بالای پروتئین و عوامل ضدعفونی و مواد مغذی بهترین غذای کودک محسوب می شود.
شیر مادر بیشترین مقدار لاکتور را نسبت به بقیه شیرها داشته که خود منبع مهم انرژی می باشد. با اینکه پروتئین شیر مادر کمتر است اما نوع آن آلفالاکتالبومین بوده که هضم راحت تری داشته و متناسب با نیاز جسمی شیرخوار می باشد. البته چربی های ضروری شیر مادر بیشتر از شیر گاو بوده و برای رشد مغز و سلامت عروق خونی اهمیت بسزایی داشته و ترکیب آن تحت تأثیر رژیم غذایی مادر است.
کلسیم، فولات، فسفر، منگنز و سدیم در شیر مادر به میزان قابل قبولی وجود داشته و حتی در صورت کمبود مصرف آن نیز از ذخایر مادر استفاده می شود. با وجود کم بودن مقدار آهن در شیر مادر، جذب آن بسیار خوب بوده و تا حدود 90- 70 درصد آن جذب بدن شیرخوار می گردد.
ویتامین های B6 , B1 , E, A در شیر منعکس کننده مصرف مادر می باشد. با وجود اینکه انتقال ویتامین D به شیر کم است ولی مقدار این ویتامین در شیر انعکاس مصرف مادر می باشد.
لازم به توضیح است که شیری که در ابتدای سینه مادر وجود دارد و کودک از آن تغذیه می نماید مقداری آبکی و بی رنگ بوده اما حاوی مقدار زیادی آب، لاکتوز و پروتئین می باشد که نباید باعث نگرانی مادران گردد و بعد از مدتی مکیدن شیرخوار، شیری که ترشح می شود دارای چربی و انرژی بیشتر بوده و سفیدرنگ می باشد.
