بازی می تواند وسیله ای برای سازندگی و راهنمائی کودک باشد و مادر در ضمن بازی با کودک به او بیاموزد که نقشه بکشد، ابداع کند، قوه تخیل و ابتکار را به کار اندازد. به رفع نیازهای شخصی اقدام نماید و…
مادر در حین بازی با کودک می تواند فنون و رموز زندگی را به طفل بیاموزد او را وادارد که مقررات را به دیده احترام بنگرد و حتی در تهیه ی مقررات شرکت کند و از ابتکار خود برای وصول به هدفها بهره گیری نماید.
بازی در گسترش شخصیت و ایجاد زمینه برای مسؤلیت بسیار مؤثر است، غرایز و دیگر جنبه های کودک چون تقلید، کنجکاوی، اکتساب را می توان به فعالیت انداخت و به طفل آموخت در چه مواردی باید مقاوم و در چه مواردی باید تسلیم باشد و یا خود را به کناری کشد.
بازی می تواند وسیله ای برای تمرین شنوائی و پرورش حواس دیگر چون بینائی و لامسه و ذائقه و سامعه باشد و نیز از طریق آن زمینه های اجتماعی، حرکتی، هوشی کودک را اوج و ترقی داد و یا تفاوت ها را عیان و آشکار کرد.
