از آنجایى که نفس انسان جمع گرا و گروه گرا است از رفت و آمد فامیلى – دوستان لذت مىبرد. و در اسلام هم سفارش زیادى در مورد صلهى رحم شده است. اما باید در انتخاب دوست دقت زیادى شود که برقرارى روابط دوستانه و یا معاشرتهاى خانوادگى با افراد ناسالم و منحرف انسان را نه تنها آلوده مىسازد چه بسا به پایینترین رذایل اخلاقى سومق مىدهد. لذا براى جلوگیرى از سقوط باید به قرآن متوسل شد. زیرا:
…. لِکُلِّ شَیْءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً وَ بُشْرى لِلْمُسْلِمینَ
…. قرآن براى مسلمین هدایت و رحمت و بشارت باشد.(1)
إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إیتاءِ ذِی الْقُرْبى وَ یَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ الْبَغْیِ یَعِظُکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ (2)
همانا خدا فرمان به عدل و احسان مىدهد و به بذل و عطاى خویشاوندان امر مىکند و از افعال زشت و منکر و ظلم نهى مىنماید و به شما از روى مهربانى پند مىدهد. شاید که موعظهى خدا را بپذیرید.
از آیه قرآن به این نتیجه مىرسیم که عدل و احسان – بذل و بخشش به خویشاوندان و دورى از افعال زشت و منکر و توجه به پند و اندرز هر یک ازاینها عامل مهم براى سلامتى و بهداشت روح و روان و جسم و جان مىباشد.
1) نحل / 89.
2) نحل / 90.
