برخی از معلمان با روش استبدادی خود کودکان را از خود و مدرسه می رانند، تکالیف شاق می دهند، تنبیه جمعی اجرا می کنند، جریمه های سنگین برای اطفال معین می کنند مثلاً می گویند از این دو صفحه 10 بار بنویس و یا از 1 – 1000 ده بار بنویس. دیگر نمی اندیشد که این کار چقدر وقت می خواهد، چند صفحه کاغذ لازم دارد و تازه آیا دست کودک توانائی انجام آن را دارد یا نه؟
در برابر چنین وضعی وظیفه ی مادر حمایت از کودک است نه دلسرد کردن او. زیرا شک نیست که طفل در برابر معلم سختگیرش بی پناه است چون حرف حساب خود را نمی تواند به او بقبولاند. اگر بنا شود مادر او را هم پناه ندهد و مجبورش کند که تکلیف مدرسه را انجام دهد او احساس بی پناهی می کند و از زندگی و تحصیل دلسرد و مأیوس می شود. مادر باید او را دلداری دهد که کارت زیاد است تا آنجائی که در وظیفه و امکان داری انجام بده راجع به بقیه آن با معلم تو صحبت خواهم کرد.