گاهی کودک به طور کلی بی اشتها نیست، بلکه غذایی خاص یا یک ماده ی غذایی را دوست ندارد. اگر کودک، ناگهان نسبت به خوردن یک ماده ی غذایی بی میل شد، در دادن آن غذا به کودک اصرار نکنید، چرا که ممکن است برای همیشه به آن بی میل شود. آن غذا را به طور موقت از برنامه ی غذایی کودک حذف کنید و در رژیم غذایی کودک از جانشینهای آن غذا استفاده کنید. بعد از مدتی آن غذا را دوباره آماده کنید و به کودک بگویید اگر دوست دارد از آن غذا بخورد.
ممکن است کودک یک غذا را به شکلی دوست نداشته باشد ولی در شکلهای دیگر بپذیرد مثلا ممکن است کودک غذایی را به صورت خرد کرده دوست نداشته باشد ولی در حالت سرخ کرده، دوست داشته باشد. بنابراین می توان ماده ی غذایی را در شکلهایی که کودک دوست دارد تهیه کنید.
غذاهای جدید باید به تدریج به کودک معرفی شوند و در ابتدا بیش از چند لقمه به کودک ندهید. بهتر است ابتدا غذاهای آشنا را به کودک داده و سپس غذای جدید به کودک معرفی شود. بهتر است کودک مشاهده کند که بزرگترها در حال خوردن غذای جدید هستند و سپس آن غذا به کودک معرفی شود. این مسائل باعث می شود تا کودک نسبت به غذای جدید بی اشتها نشود. توجه کنید که هر حالت جدید
در غذاها ممکن است غذا را به صورت یک غذای جدید در آورد. مثلا کودکی که در غذای کمکی خود لوبیای سبز را به صورت پوره مصرف کرده است با لوبیای سبز به صورت معمولی آشنا نیست و این غذا برای او تازگی دارد.
بی میلی همیشگی کودک به یک غذا هیچ مشکلی ایجاد نمی کند و می توان آن غذا را به طور کامل از رژیم غذایی کودک حذف کرد. با این وجود چنانچه هنگام تهیه ی آن غذا از کودک کمک بخواهید تا در تهیه ی آن به شما کمک کند، غذا سر سفره باشد و سایر افراد از آن مصرف کنند ولی کودک غذای دیگری بخورد، مدام به کودک گفته نشود که آن غذا را دوست ندارد و در دادن آن غذا به کودک اصرار نشود، باعث می شود تا بعد از مدتی بی میلی کودک نسبت به آن غذا از بین برود.
بی میلی بزرگترها نسبت به یک غذا و بدگویی از آن ممکن است باعث بی میلی کودک به آن غذا شود. اگر غذای جدید همزمان با بیماری، بی اشتهایی، نگرانی و ناراحتی کودک به او داده شود ممکن است کودک نسبت به آن غذا بی میل شود.
