تغذیه کودک از موقع تولد تا شش ماهگی را تغذیه ی انحصاری با شیر مادر می نامند. علت این نام گذاری آن است که کودک در شش ماه اول زندگی خود به غیر از شیر مادر به هیچ غذای دیگری احتیاج ندارد. شیر مادر تمام نیازهای نوزاد تا شش ماه را بر طرف می کند و نوزاد حتی به آب هم احتیاجی پیدا نمی کند.
دادن هر نوع غذایی مثل آب میوه، آب خالص، آب قند، شیر گاو و… علاوه بر اینکه سودی ندارد، ضرر هم می رساند. غذاهای دیگر باعث می شود تا نوزاد سیر شود و پستان مادر را با قدرت کافی و به مقدار لازم نمکد. این کار از طرفی شیر کمتری به نوزاد می رساند و از سوی دیگر شیر مادر کم شده و باز هم شیر کمتری در اختیار نوزاد قرار می گیرد. از آنجایی که هیچ غذایی به کاملی شیر مادر نیست، کمتر رسیدن شیر مادر به نوزاد، او را با کمبود بعضی از مواد مغذی روبرو می کند.
دادن غذاهایی غیر از شیر مادر اشکال دیگری هم دارد. دستگاه گوارش نوزاد تا مدت شش ماه دارای همه ی آنزیمهای گوارشی نیست و نمی تواند هر غذایی را هضم کند. بنابراین غذا دادن به نوزاد ممکن است او را با مشکل گوارشی روبرو سازد و یا کودک در آینده به
ناراحتی های گوارشی دچار شود.
از طرف دیگر دادن غذا به نوزاد تا شش ماهگی ممکن است باعث ایجاد حساسیت شود و یا استعداد حساسیت نوزاد را بالا ببرد.
لازم به ذکر است که مشکل اول در همه ی نوزادها بوجود می آید ولی مشکلات گوارش و حساسیت ممکن است در بعضی از نوزادان بوجود آمده و در بعضی دیگر بوجود نیاید، ولی احتیاط لازم است.
توجه: در بعضی کتابها تغذیه انحصاری با شیر مادر 4 تا 6 ماهگی ذکر شده است. وقتی کودکی به طور معمول وزن اضافه نماید تغذیه ی انحصاری همان پایان 6 ماهگی می باشد، ولی چنانچه کودک اضافه وزن مناسبی نداشته باشد با نظر پزشک یا کارکنان مراکز بهداشتی درمانی، مادر می تواند تغذیه ی کمکی نوزاد را از پایان چهارماهگی شروع کند.
