دوران بارداری به منزله پایه ای است که کاخ منیع ادمیت و قصر رفیع بشریت بر او نهاده شده و اگر در آن مسامحه و مساهله شود بنیان سازمان اجتماع متزلزل و بلکه رو به نابودی خواهد گذاشت. زن ها در این زمان اولا استطاعت کارهای سنگین و دشوار را ندارد. حتی این که ادای وظایف خانه داری را هم به زحمت می نماید. ثانیا باید مواظبت و مراقبت شدید در حفظ جنین از صدمه و سقوط و امراض رحمی بنماید که با کوچک ترین غفلتی ممکن است جنین یا سقوط کند یا دچار مرضی شود که تا پایان عمرش باقی باشد و در حقیقت برای جامعه عضو فلجی و دست شکسته ای که بر گردن دیگران افتاده است خواهد بود.
پس لازم است که در خوراک و پوشاک و سبکی و سنگینی شغل و کار مراعات های افزون تری کند. تاکنون مراعات بهداشت به منظور حفظ خودش تنها بود. از این به بعد به منظور حفظ دو نفر می باشد. پس مسئولیت سلامتی جنین تا پایان عمر با مادر است.
حرکت ها و جنبش های بی مورد خوراک های ناشایست غم و اندوه های بی ماخذ و افسردگی های زنانه و بی اساس تماما جنین نازک تر از گل را در خطر می اندازد.
پیشوایان اسلام پیغمبر و امامان در این زمینه سفارشها و دستورها فرموده اند که تماما مربوط به حفظ حیات و بهداشت طفل است.
پیغمبر و امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: زن ها در موقع حمل و حال نفاس خرما بخورند زیرا که فرزندانشان را با هوش و ذکاوت و با حلم و حوصله می کند.
البته خوردن غذاهای سالم و مفید خون را سالم و صحیح می کند و چون طفل از خون صالح تغذیه شود سالم و صالح به وجود خواهد آمد. صلاح و فساد ظاهری و معنوی غذا در صلاح و فساد روح و بدن طفل تأثیر کامل دارد.
روزی پیغمبر صلی الله علیه و آله سخن از جهاد می فرمودند. زنی عرض کرد یا رسول الله آیا زنان را هم بهره و نصیبی از جهاد هست؟
فرمودند: بلی از زمان حمل تا از شیر گرفتن طفل برای زن اجر و ثوابی است مانند ثواب آن کسی که اسب سوار شود و در راه رضای خدا برای جان نثاری حاضر و مهیا شود و چنانچه زن در اثنای این مدت بمیرد اجر و مقام و منزلت شهید را دارد.
