همانگونه که دیدیم در پرورش شخصیت باید ابعاد گوناگون آن را مورد نظر داشت که اینک به برخی از جنبه های آن اشاره می شود.
جنبه عاطفی: شخصیتی ارزنده است که دارای عاطفه و انعطاف باشد شخصیت های غیرقابل نفوذ در جنبه ی عاطفی زودشکن و ویرانگرند و به درد اعضای جامعه نمی خورند. همانگونه که اجتماع قانون و مقررات لازم دارد به عاطفه نیازمند است و این دو مکمل همدیگرند.
جنبه ی اجتماعی: از آغاز دوران زندگی کودک با فردیت خود ظاهر و آشکار است و این فردیت اگر تحت کنترل درنیاید دائم رو به توسعه دارد. این مادر است که با تماس دادن او با برادر و خواهر، پدر و بستگان و دیگر اعضاء او را اجتماعی کند.
نقش بازی در این زمینه بسیار مهم و مؤثر است، غیر از جنبه های ابداعی و آفریدن که از بازی پدید می آید جلوه های شخصیت اجتماعی هم در کودک متظاهر می گردد.
در جنبه ی اجتماعی کوشش بر این است که طفل تنها برخود و خانواده خود تکیه نکند و خویشتن را بالاتر از همه نداند و دیگران را تحقیر ننماید. تعلق خانوادگی خوبست ولی نه بگونه ای که دیگران را نادیده بگیرند. شرکت در غم و
شادی افراد جامعه هم باید مطرح باشد و شخصیت کودک آنچنان پرورده نشود که به دیگران بی اعتنا باشد.
در عین حال مادر سعی دارد استقلال و آزادی او را محترم بشمارد، آنگونه استقلالی که باعث لطمه به دیگران نشود.
در جنبه ی اخلاقی: طفل باید آنچنان شهامت و شجاعت داشته باشد که به دفاع حق خود قیام کند و آنچنان آزاده و آزاداندیش که تسلیم هر رأی و نظر نگردد، برای به کرسی نشاندن اندیشه اش قد علم کند، مقاومت و سرسختی نشان دهد. در برابر مشکلات نهراسد، به آینده امیدوار باشد، قلبی پاک و خیرخواه برای خود و دیگران داشته باشد، نیک اندیش و نیکدل باشد، اعمال بی غرضانه انجام دهد. این با مادر است که نخست در این زمینه برای کودک میزانهای اخلاقی تهیه می کند و مراقبت دارد که این میزانها رعایت شود. عملاً پرورش شخصیت می دهد، استقلال طلبی او را مادام که مزاحم او و دیگران نیست به رسمیت بشناسد. حدود او را در نظر داشته و رفتار او را تحت کنترل درآورد.
از دیگر جنبه های شخصیتی جنبه فرهنگی، علمی، معاشرتی، دینی و مذهبی، سیاسی، و… است که باید مورد نظر مادر باشد.
