خانه باید اولین کلاس درس انسان سازى براى فرزندان باشد تا فرزندان تفاهم و محبت و سازگارى و ایثار و گذشت و صمیمیت و عفت و پاکدامنى را در آنجا فرا گیرند.
پدران و مادران باید کاملا بیدار و هوشیار بوده، و توجه داشته باشند که کوچکترین اعمال و رفتار آنها در منزل و خارج از منزل روى فرزندان آنها اثر مستقیم دارد.
در حقیقت تکوین شخصیت فرزندان در خانواده صورت مىگیرد.
پس خانواده باید کانون گرم و با نشاط و محل آرامش و آسایش اهل خانه باشد.
با فرزندان و همسر خویش با تبسم و در عین حال با وقار برخورد کنید، و اضطراب خاطر و نگرانى را از محیط خانه دور کنید.
در هنگام روبرو شدن با مشکلات و غم و غصههاى بیجا قاطعانه برخورد کنید و بى درنگ آنها را از بین ببرید. بدانید اگر غم و غصه و بى نشاطى را که چون مار و عقرب است، از میان نبرید، آنها سرانجام
شما را از میان خواهند برد.
امام صادق علیهالسلام در مورد خدمت به خانواده مىفرماید:
من حسن بره باهل بیته، زید فى عمره(1)
هر کس خدمت و نیک رفتارى را با اهل خانواده خود، به نحو مطلوب، و شایسته انجام دهد، این کار سبب طولانى شدن عمر او مىشود.
اگر رأفت و مهربانى و اخلاق خوش در خانواده حاکم نباشد بر اثر جدال و کشمکش و بحثهاى بى مورد غم و اندوه به دلها راه پیدا مىکند و آن هم باعث اختلاف و بیماریهاى روحى و روانى و جسمى مىشود.
1) بحار، ج 70، ص 205.
