کودک به حکم فطرت و طبیعت خود نیاز به کمک و حمایت دارد، به یاوری محتاج است که زیر بازوی او گیرد. نبودن یاور مایه اتلاف اوست و اگر مادر به خاطر خوشگذرانی کودکش را رها کند دیگر چه مادری و چه تربیتی؟ بسیار از افراد اجتماع غرامت ندانم کاری ها و اشتباهات مادر را می دهند زیرا کودکان در اثر عدم رسیدگی آنها چون علف هرز بار آمده اند و عقده ای و بی هدفند.
چه بسیار مادرانی که در حال تقلید از عادات و اطوار دیگرانند اوقات شان را در شب نشینی ها، خوشگذرانی ها می گذرانند و یا حساب می کنند که روزها در اداره و کارخانه اند و شب ها حق دارند و در تفریح و خوشگذرانی باشند، این چنین مادران دانسته و ندانسته بر کودکان خویش لطمه وارد می آورند.
تقلید از عادات بی حساب دیگران، وقت گذرانی در شب نشینی ها از آن افراد بی مسؤلیت و بی تعهد است و در شأن مادران نیست. مقام مادری بالاتر از آن است که به دنبال نوگرائی های نیندیشیده و خوشگذرانی های جلف و سبک باشد و یا با تظاهرات بی منی خود در جامعه ی زندگی و حیات کودکش را نادیده گیرد. مسؤلیت مادری بالاتر از این است که وقتش در سینماها بگذرد و کودکش به دست دیگران سپرده شود. مادری فداکاری است، گذشت است، از لذت خود گذشتن و به کودک رسیدن است و به طور کلی مادر بودن عاشق بودن است، عاشق فرزند که در راه او سر از پا نمی شناسد.
