محمد بن قیس از امام باقر علیه السلام روایت می کند: در زمان [امیرمومنان، امام] علی علیه السلام، مردی دو زن داشت که هر دوی آن زنان در یک زمان، وضع حمل نمودند. یکی از آن دو همسر پسری زایید و دیگری دختری. همسری که دختر زایید دخترش را در گهواره ی پسر همسر دیگر آن مرد گذاشت و پسر را به جایش برد. آن دو همسر با هم نزاع کردند و هر کدامشان ادعا کرد که پسر را او زاییده است. این نزاع را برای رسیدگی و صدور حکم نهایی به محضر مبارک امیر مؤمنان- علیه صلوات الله- بردند. آن حضرت فرمود: شیر آن دو زن را وزن نمایید. شیر هر کدام که سنگین تر باشد پسر مال او خواهد بود. (1)
در روایت دیگر آمده است که این نزاع را در آغاز برای صدور حکم نزد عمر بردند. عمر گفت: کجاست ابوالحسن [یعنی امیرمؤمنان، امام علی علیه السلام] که برطرف کننده ی گرفتاری ها ومشکلات است؟ آن وقت آن حضرت دو شیشه خواست و آن دو شیشه ی خالی را
وزن نمود و وزن هر شیشه را معلوم و معین کرد. آن گاه دستور داد به یک نسبت از پستان هر دو زن طرف دعوا شیر دوشیدند و آن دو شیشه را مجدداً با شیر وزن کردند. یکی از دو شیشه وزنش کمتر بود. آن حضرت فرمود: نوزاد پسر از آن زنی است که شیرش سنگین تر است و دختر از آن بانویی است که شیرش سبک تر است. عمر گفت: یا اباالحسن! این داوری را از کجا کردی؟ آن حضرت فرمود: خداوند سهم پسر را دو برابر دختر قرار داده است. (2)
ابوالمحاسن الریانی در احکام نقل می کند که در زمان عمر دو نوزاد به هم چسبیده متولد شدند، یکی زده و دیگری مرده. عمر گفت: با آهنی آن دو راجدا کنند، اما امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: به آن که زنده است شیر بدهند. همین کار را کردند وبعد از چند روز نوزاد زنده [در اثر شیر خوردن] از نوزاد مرده جدا شد.(1)
1) بحار الانوار، ج 40، ص 234، روایت 13، باب 97.
2) همان.
