ترس را به عنوان پدیده ای خوب و مفید در نظر نگیرید. ترس در هیچ شرایطی و به هیچ شکلی مفید نیست. بعضی والدین دوست دارند که کودکان از آنها بترسند و اعتقاد دارند که این ترس مفید است و می توانند در تربیت کودک از آن استفاده نمایند. این نگرش باعث می شود تا در روشهای خود از آن استفاده کنند. این نگرش صحیح نیست و باید آن را عوض کنید.
کودکان به درجه ای از رشد عقلی و اخلاقی نرسیده اند که بتواند خوبی ها و بدی ها را به خوبی تشخیص دهند، بنابراین نمی توانند بدون کمک شما کارهای درست را انجام دهند. مثلا اگر شما کودک را به حال خود بگذارید، ممکن است که هیچ وقت به فکر یادگیری خواندن و نوشتن نیفتد یا خیلی از مسئولیت های زندگی خود را نپذیرد. ولی این موضوع به معنی آن
نیست که کودک را از عواقب کارش بترسانید و باعث اضطراب او شوید. توجه کنید که منظور ما از ترس، به معنی واقعی آن است نه به شکل اصطلاحی، مثلا بعضی ها وقتی می گویند از عاقبت کار بترسانید، منظورشان این است که عواقب و نتایج کار را برای او توضیح دهید. در حالی که منظور ما این است که کاری کنید که هنگام مواجهه با آن موقعیت ضربان قلبش تند شدن، به نفس نفس بیفتد و… و مجبور شود تا از نزدیکی به آن موقعیت اجتناب نماید.
حتی اگر کودک خود را تنبیه می کنید، نباید تنبیه شما باعث اضطراب و ترس کودک شود. بعضی والدین می گویند اگر تنبیه باعث ترس نشود، فایده ای ندارد، در حالی که چنین نیست، چرا که ترس باعث می شود تا عملکرد انسان ضعیف تر از توان او شود. کودکی را در نظر بگیرید که برای جواب دادن درس در جلوی کلاس ایستاده است و ترس شدیدی دارد، آیا می تواند درس را به خوبی پاسخ بدهد؟ آیا این ترس او باعث می شود تا برای دفعه ی بعد درس را بهتر بخواند؟ معلوم است که چنین نیست چرا که حتی اگر درس را بهتر بخواند، باز هم نمی تواند پاسخ بدهد و سرانجام متوجه می شود که تلاش کردن و نکردن او هیچ فرقی ندارد، بنابراین به دنبال راه های دیگری برای فرار از موقعیت ترس می گردد. مثلا ترک تحصیل را پیش می گیرد.
