مادری بر این اساس که تصویر شد تنها پذیرش رنج دوران حمل و زدان و
به دنیا آوردن کودک نیست، کودک خود را با پستان خویش و یا پستانک شیردان و بعد بی خیال بودن نیست.
مادری تنها قنداق کردن و پوشیدن طفل نیست بلکه پروردن آن به معنای علمی کلمه است.
اساس کار مادری لااقل از لحظه ی حمل شروع و تا پایان دوره اساسی تربیت ادامه دارد و در این مدت مادر مسئول پرورش جسمی، عقلی، رشد عاطفی، اخلاقی و بالاخره انسان سازی اوست. آنچه در این راه ضروری است از صفات و ملکات، آگهی به مسائل تربیتی، بهداشتی، روانی، اجتماعی باید بداند و درباره اش پیاده کند. او نیازمند به انصاف، متانت، شکیبائی، فرهنگ، دوراندیشی، خودسازی، گذشت، صفا، فداکاری، عشق، محبت، و رعایت تعادل و توازن در همه ی امور زندگی و خودداری از هر گونه خط مشی ها و هوسهای جاهلانه است.
بر این اساس هر کس لایق شغل مادری نیست و آنکس که بدین شغل خود را مفتخر نمی بیند بهتر است مادر نشود.
