جاذبهى صداى ظریف، آهنگ شیوا، خنده و تبسم ملیح زن از جمله ابزارها و سلاحهاى طبیعى زن براى نفوذ و جذب مردان است؛ زن با صوت دلربا و خنده نمکین،
دل همسر را نوازش مىدهد و غبار غم، اندوه و خستگى را از صورت و چهرهى جان او مىشوید، به ویژه اگر با ناز و نرمش و سخنان حق و روشنگرانه همراه باشد و به زندگى مرد حرارت، گرمى و صفا بخشیده و محبوبیت خود را نزد او حفظ و استوار مىکند.
تأثیر و نفوذ صداى زیباى زن اگر توأم با ناز و کرشمه در برابر نامحرم باشد، به ویژه همراه با خنده و تبسم به روى بیگانهاى که از نبود یا کمبود عاطفه در خانواده یا اجتماع رنج مىبرد، آن چنان اثر گذار است که طوفانى در دل او- مخصوصا اگر جوان باشد- ایجاد مىکند که اعتدال و آرامش او را بر هم مىزند و ذهن و اندیشهى او را تا مدتها به زن معطوف مىکند و از امور حیاتى و ضرورى منحرف و به لذتهاى شهوانى مشغول مىنماید، در حالى که زنان، معمولا به راحتى از کنار این موضوع مىگذرند و رعایت احتیاط و احساس مسئولیت در برابر مردها و جوانان و نوجوانان با آن ضعف غریزى و خلأ عاطفى نمىکنند.
تأثیر جاذبههاى فوق، همانند سایر جاذبههاى خدادادى زن تا اندازهاى است که گاه باعث مىشود مردان بیمار دل و شهوت طلب را به طمع انداخته، امنیت زن را به خطر اندازند و یا درصدد اغفال زن برآمده عفت، حیثیت و آبروى او را لکهدار کنند. در این باره، قرآن کریم، با نگاهى روان شناختى و جامع مىفرماید:
(فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذی فی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً(؛ [با مردان] با نرمى و ناز و کرشمه سخن نگویید که انسان بیمار دل در شما طمع کند و سخن نیکو و شایستهاى که عقل و وحى آن را به رسمیت شناخته بگویید (1)
1) احزاب (33) آیه 32.
