زمان مطالعه: < 1 دقیقه
یک دانشجو، طبیعت جوانی اش او را به سوی خواب و خوراک و آسایش و شهوترانی و بازی گوشی می خواند، اما عقل حسابگرش که از یک طرف به حال وبال آور این کارها و از طرف دیگر به عاقبت عافیت آفرین سخت کوشیها و بی خوابیها و چشم از شهوت و لذت پوشیدنها می اندیشد. به حکم مصلحت به او فرمان می دهد که مشق دوم را انتخاب کند. در این هنگام، انسان، حکم عقل را که مصلحت است بر حکم طبیعت که لذت است، ترجیح می دهد. (1)
1) مجموعه آثار، ج 2، انسان و ایمان، ص 52.