عملکرد کلیه ها

در طی دوران بارداری کلیه ها بزرگتر می شوند و میزان تصفیه گلومرولی (GFR) حدود 50 درصد افزایش می یابد. جریان پلاسمایی کلیه نیز حدود 50- 25 % افزایش می یابد و بدنبال آن دفع گلوکز، آمینواسیدها و ویتامین های محلول در آب بیشتر می گردد. ترشح رنین در طول این دوران زیاد شده که یکی از فاکتورهای دخیل در بروز پراکلامپسی می باشد. زمان تخلیه مثانه کاهش یافته و غالبا بصورت ناکامل صورت

می گیرد. بطور طبیعی بیشتر گلوکز، اسیدهای آمینه و ویتامین های محلول در آب که از کلیه عبور می کنند بازجذب می شوند و به این صورت تعادل مواد مغذی در بدن برقرار می گردد.

نکته: در طی این دوران میزان متابولیسم پایه از ماه چهارم به بعد بارداری حدود 20- 15 درصد افزایش می یابد که این نشانه افزایش نیاز و مصرف بیشتر اکسیژن است.