زمان مطالعه: < 1 دقیقه
چه ناگوار است وضع زنی که برای رسیدن به عیش و لذت شخصی تن به ازدواج دهد و چه ناگوارتر که برای نسلی که خواه و ناخواه در سایه این ازدواج پدید می آید نقشه و برنامه ای نباشد. اگر زن مادر نشود به مراتب بهتر از آنست که مادر باشد و احساس مسؤلیت نکند. طفلی از زنی به دنیا می آید، بی پناه، نیازمند به کمک و حمایت دیگران، چشم به راه دستگیری مادر و متمنی زندگی در آغوش او. چه ناپسند است که مادری خودخواه این نیازمندی ها را نادیده گیرد و همچنان به دنبال عیش های افراطی برود و یا کودکش را بدست دایه و لَله بسپارد. چنین مادرانی از نظر تربیت گناهکار و مسئولند.
در این بخش گوشه ای از روش غلط این گونه مادران و آثار تربیتی آنها را بازگو می کنیم.
