مسأله مادری از مسائل خاص انسان و جامعه انسانی نیست بلکه با وجوه مشترکی در عالم حیوانات هم دیده می شود، با این تفاوت که انگیزه ی آن لااقل در حیوانات پائین کاملاً غریزی و در انسان تا حدود زیادی بستگی به فرهنگ و اجتماع دارد. انجام این نقش در حیوانات یادگیری لازم ندارد و بگونه ای است که حتی حاضرند بچه همنوعان خود را بجای فرزند بپذیرند و از آن مراقبت نمایند. این امر در انسان بسته به تربیت است و عامل شوق و رغبت اجتماعی در آن مؤثر است.
گو اینکه درجه رغبت و علاقه نسبت به فرزند و نوع رفتار مادری در همه ی جوامع بشری یکسان نیست ولی مشترکاتی در بین آنها وجود دارد که اقل آن زمینه فطری، قابلیت انجام وظایف مادری در زنان است.
خداوند میل فطری در پرورش کودک را در نهاد مادران بودیعه نهاده و این میل و رغبت در سنین بلوغ آشکار و در دوران حمل به عالیترین مرحله تجلی خود می رسد.
