زمان مطالعه: < 1 دقیقه
طفل از راه مشاهده وضع بیرونی مادر و پدر تربیت می یابد، اگر راه و روش آنها مخصوصاً مادر عمق نداشته باشد و آنچه را که می بیند دلش باور نکند تربیت نمی پذیرد. مادر برای طفل باید فردی قابل اعتماد باشد و تعریف ها و تحسین های از کودک باید از این اعتماد منشاء گیرد.
پدر یا مادری که دائماً به اندرزگوئی سرگرمند ولی خود در جهل و خودپرستی، به هرزه صرف کردن نیروها سرگرمند کودک را نه تنها از خود بلکه از هرچه که نام و عنوان پند و موعظه دارد متنفر می سازند، کوشش مادر باید بر این امر متوجه باشد که بر اثر نادانی ها، غرض ورزی ها زندگی کودک را تیره و حس اعتماد او را از خود سلب نکند.
تنها یک مادر عاقل و با تدبیر است که می تواند خانواده و کودک را از
پریشانی های ناشی از جهالت نجات بخشد و موجب گردد که کودک به راه انحراف نیفتد.