اینکه لازم است خواسته های طفل اجابت شود با قید و شرط محدودیت آن قابل قبول است. نه در حال فقر بلکه در حال ثروت هم درست نیست که هرچه کودک خواست به او بدهند، زیرا این امر زمینه را برای فساد او فراهم می نماید و از سوی دیگر گاهی کودک خواسته هائی دارد که از عهده ی توانگران هم برآمده نیست، در چنان صورتی نباید ترسید که عدم ارضای آن نیاز در طفل عقده ای ایجاد کند. باید به کودک تفهیم شود که اگر مال و دارائی بیشتری هم داشتیم این خواسته ی ترا به خاطر صلاح تو برآورده نمی ساختیم. باید کودک را قانع ساخت که به میزان اعطای والدین راضی باشد.
چه بسیار خانواده هائی که امکانات مالی خوبی دارند و برای کودک لباس های گوناگون تهیه می کند و او را چون عروسکی می آرایند در حالی که لباس گران قیمت برای او مهم نیست بلکه آنچه مهم و مناسب است لباس نظیف است. مادر خوب بیش از لباس به فکر آرامش روانی کودک است و سعی دارد به کودک
شادابی روان دهد و کام دلش را شیرین نماید.
