تربیت نیازی شدید برای کودک است، نیازی شدیدتر از غذای کودک، زیرا این نوعی تغذیه ی درونی است و اگر مادری نتواند آن را برای کودک تأمین کند باید اعتراف نماید که کاری برای او انجام نداده است. روش صحیح تربیت موجب حفظ و حراست کودک از آفات و زمینه ای برای فعالیتهای اندیشیده اوست.
کودک برخلاف آنچه تصور کرده اند کاملاً همچون مومی نیست که در اختیار پرورشکار باشد تا به هر گونه که خواست او را بپرورد، او به خصوص از حدود سه سالگی مقاومتی علیه خواسته های والدین از خود بروز می دهد و به علت رشد با جهان خارج ارتباط پیدا کرده و بدآموزی هائی را می پذیرد. در این صورت است که مادر با استفاده از وسائل صحیح پرورشی که در اختیار دارد باید او را به راه آورده و به پرورش او همت گمارد. طرقی که در آموزش و پرورش برای اصلاح کودک وجود دارد متعدد و بخشی از آن عبارتست از مهرورزی و تشویق، بازی با کودک، القاء و تلقین و تذکر، داستان سرائی، تنبیه و… که ذیلاً درباره هر یک از موارد مذکور به اختصار بحثی به میان می آید.
