مادر در نقش پدر

ظاهراً کودکی که پدر و مادر خود را از دست داده است یتیم می خوانیم ولی از نظر علمی تنها چنین کودکی نیست که یتیم است بلکه هر کس که به عللی از محبت پدر یا مادر و یا از تماس مداوم با آنها محروم باشد یتیم خواهد بود.

بر این اساس هر کودکی که پدر یا مادر بی بند و بار، عیاش، گرفتار، سرگرم و دائم مشغول خوشگذرانی دارد یتیم است. پدران یا مادرانی که فرصت کافی برای رسیدگی به فرزندان خود را ندارند فرزندانی یتیم دارند کودکی که نه شب و نه صبح پدرش را نمی بیند، (چون زود به سر کار می رود و دیر برمی گردد) کودکی که پدر و مادرش از هم متارکه کرده اند و احوالی از او نمی پرسند یتیم به حساب می آید.

کودک به هر علتی که یتیم باشد احساس رنج و غربت می کند و فردی است شدیداً گرفتار و افسرده، جلوه ی رنجش به صورت بهانه گیری، لجبازی، عزلت گزینی است.