کودک نتیجه ی آمیزش دو سلول از پدر و مادر است و هر کدام از طریق این سلولها صفات ارثی خود و اجداد خویش را به طفل منتقل می کنند و به ظاهر سهم هر دو در تشکیل جنین بمیزان مساوی است ولی از نظر علمی نقش مادر در جنبه ی وراثتی و نیز در تکوین شخصیت بیشتر و مؤثرتر است، زیرا:
1- نقش وراثتی پدر پس از انتقال نطفه پایان می یابد ولی نقش مادر تا 9 ماه دوران زندگی جنینی کودک و پس از آن تا دو سال، یعنی تا مرحله فطام ادامه می یابد و کودک در این فاصله از راه خون و شیر مادر با او در ارتباط است.
2- نقش پدر با عامل فیزیکی قابل جابجا شدن است ولی نقش مادر قابل تعویض نیست، یعنی هر جنینی برای رشد و پرورش نیازمند به رحم مادر، با حجم و ابعاد و حرارت معین است تا فرم و شکل بگیرد (آزمایش Loeb و Bataillor)
3- سلول نطفه ای مرد با تخمک مادر سلول جنینی می سازد ولی تمام پروتوپلاسم از مادر است.
4- از نظر روانی و حتی جسمی، کودک مایه ی تکامل زن است و زن بدون فرزند خود را ناقص می داند و این احساس از یکسو در ایجاد خصایص مطلوب در کودک مؤثر است و از سوی دیگر زمینه را برای بقای نسل و پذیرش بار سنگین تربیت و تحمل آن فراهم می سازد.
