برای تربیت فرزند زن باید در محیط امن و آسایشی باشد، محیطی که خود سرپرستی آن را عهده دار بوده و کلیه وسایل رفاهی را در حد امکان در اختیار داشته باشد و چنین محیطی حتماً اداره و کلیه وسایل رفاهی را در حد امکان در اختیار داشته باشد و چنین محیطی حتما اداره و کارگاه نیست. او نیازمند به داشتن رأی و اختیاراتی در جهت به پروری فرزند است و قطعاً این رأی و اختیارات ربطی به سیاست و اجتماع ندارد.
زن در محیط خانه است که می تواند به رفع این نیازها اقدام کند و به پرورش فرزندان با آرامش خاطر بپردازد و در آن صورت مدیریت خانه و سرپرستی انتظام امور در اختیار او خواهد بود. خانه ی خوب تابع نیروئی است که آن را اداره می کند چنین نیرو در زن طبیعی تر موجود است. او در خانه فردی مقتدر و مطلق العنان و صاحب رأی و نفوذی عظیم است، خانه اش محل حکومت اوست و اتباع این حکومت شوهر و فرزندان و اهل خانه اند، او می کوشد امور خانه را در سایه ی صلاح و عفاف خویش، اعمال عقل سلیم تنظیم کند و افراد آن را سالم و خوشبخت بسازد. این مفهوم مورد تأیید اسلام است که به اعطای شخصیت به زنان و استقلال آنها توجه فوق العاده داشته است. پیامبر فرمود «و المرأة سیدة بیتها و مسئولة عن رعیتها» زن خانم و رئیسه ی خانه خویش است و در این ریاست او مسئولیت دارد، مسئولیت زیر دستان خویش.
