امروز چه بسیار زنان و شوهرانی که از تولید نسل لااقل برای سنین معینی جلوگیری می کنند و برای آن دلایل و علل بسیاری ذکر می کنند از جمله بیماری، علاقه مندی به بهره مندی بیشتر از مواهب زندگی، بی حوصلگی، وجود بیماری ارثی، عدم فرصت برای سرپرستی، فقر زندگی و…
اغلب خودداری ها از تولید نسل به علت رفاه طلبی و کسب آسایش و آرامش زندگی است. زوجین می خواهند سنی بر آنها بگذرد و در این فاصله از لذات زندگی بهره مند شوند. اینان سه نکته را فراموش می کنند نخست اینکه امکان تولید نسل برای زنان پس از سی سالگی تقریباً کم است، ثانیاً قوا و شور جوانی در سنین بالا از بین می رود و امکان پرورش فرزندان کامل و با عاطفه نیست، ثالثاً ممکن است زن شوهر به آسایشی نسبی دست یابند ولی کانون خانوادگی به گونه ای است که بدون فرزند شور و نشاط لازم را ندارد.
گاهی زن و شوهر جوان از تولید نسل خودداری می کنند تا همدیگر را بهتر و بیشتر بشناسند و زمینه برای تعارف و تآلف آن ها بهتر فراهم شود در حالی که وجود یا عدم توافق ها معمولاً پس از پیدایش فرزند معلوم و آشکار خواهد شد.
