مغز کودک آماده پذیرش هرگونه تأثیر است. اولین شعاعی که بدان می رسد و آن را روش و تابناک می کند نور علم مادر است. طفل به تدریج با کمک آن نور راه یابی می کند و تصوری از جهان بدست می آورد آنچه مهم است افکندن شعاعی از نور معرفی این جهان در مغز کودک است که بر اثر آن بتواند دنیا را آنچنان که هست بشناسد، نه تنها روی بنا بلکه داخل آن و زیر آن را ببیند که چه خبر است. در این راه نیازمندی های او و جامعه اش را باید در نظر گرفت. باید دید که کودک را در حال و بعد چه رابطه ای با جهان است و او چگونه تلقی و برداشت از آن باید داشته باشد و چگونه باید در این سرای عمل کند. فی المثل باید به کودک تفهیم کند که رابطه اش با زمین رابطه آبادان کردن و بهره برداری است، و رابطه اش با جامعه رابطه همکاری و تعاون و تلاش در وصول به هدف است و آن آبادان کردن ها وسیله است نه هدف.
مادر در تعریف این سرای باید بدو بفهماند که این خانه را دنباله ای و در پس این حیاط کوچک حیاط وسیع دیگری است که به هم راه دارند و این دو در دنباله هم و متمم همدیگرند، همانگونه که دنیای رحم بی رابطه با دنیای این سرای نبود.
از جهت سوم باید در کودک وسعت نظر بوجود آورد و تفهیمش کرد که این جهان در قیاس با جهان های دیگر هم چون نقطه ای است نسبت به سرزمینی پهناور، و هم چون عدد یک است در برابر رقمهای بسیار تا آن حد که ذهن کودک قادر به تشخیص باشد.
