زمان مطالعه: < 1 دقیقه
منظور و غرض از پذیرش این است که طفل شاهکار خلقت و صنعت خداوند است، امانتی است از سوی او در دست والدین و مخصوصاً مادر در قبال حفظ این امانت مسئولیت دارد. باید آن را پذیرفت و مورد احترام قرار داد و کسی حق ندارد با نظر بی اعتنائی و سردی بدو بنگرد و یا مورد اهانتش قرار دهد.
و نیز منظور از پذیرش آنست طفل را همانگونه که هست قبول کنیم نه بدانگونه که باید باشد، یعنی زیبائی یا زشتی، نقص یا کمال کودک نمی تواند موجب پذیرش یا طرد او گردد، قبول این امانت وظیفه است و والدین در قبال آن مسئولند.
