جفت یک شبکه عروق خونی است که به دیواره رحم چسبیده و به وسیله بندناف به جنین متصل می گردد.
این شبکه خونی با شبکه خونی دیواره رحم بدون مخلوط شدن با خون مادر با هم مرتبط است و از این طریق، جنین مواد غذایی لازم برای رشد خود را از مادر گرفته و
مواد زائد خود را نیز از این راه دفع می نماید. شاید درست باشد اگر بگوییم که جفت در حقیقت کار کلیه، کبد و دستگاه گوارش و ریه را برای جنین انجام می دهد و از ابتلای آن به بعضی عفونت هایی که مادر به آن مبتلا می شود مصون می دارد. (البته باید خاطر نشان کرد که بعضی از داروها و ویروس های بیماری زا می توانند از این طریق اثرات مخربی بر جنین اعمال نمایند(.
جفت تنظیم کننده تغذیه ای جنین است و مانع برگشت موادمغذی از چنین به مادر می گردد. کم غذایی سبب کوچک شدن اندازه جفت می شود. برای برخی از مواد مغذی مانند فولاسین، آهن و ویتامین های B12 و C، جفت اجازه عبور مقدار کافی را جهت تأمین نیاز جنین در حال رشد حتی در ازای برداشت از ذخیره مادر می دهد. در مورد دیگر مواد مغذی مانند B6 ,B2 ,B1 و ویتامین D، بین بافت های مادری و جنینی رقابت وجود دارد و دسته ای از ویتامین های محلول در چربی مانند A و E در خون جنینی کمتر از خون مادری می باشد.
انتقال مواد مغذی از جفت به جنین از سه طریق انتشار ساده مانند ویتامین های محلول در چربی، گازها و الکترولیت ها، انتشار تسهیل شده مثل کربوهیدرات ها و انتقال فعال در اسید آمینه، سدیم- آهن- کلسیم و ویتامین های محلول در آب می باشد.
