در تربیت اسلامی پرهیزکاری رأس هر امر، افضل اعمال و مورد محبت خداست مهم این است که زن در مسیر آن باشد و فکر و شخصیتش را بر آن اساس رنگ دهد. شاید برخی فکر کنند که کوشش مادر در امر پرهیزکاری در نسل و در تربیت بی اثر است، در حالی که علماً چنین نیست، بررسیها نشان داده است که خیانت، تبهکاری، زشتی، نابکاری، دشمنی، تجاوزکاری و برعکس مراقبت در فکر و عمل، در سخن گفتن، در ایفای حقوق و بطور کلی پرهیز از گناه و خداترسی در
همه امور در کودک اثر می کند جائی که غذای دوران حمل در ساختمان جسمی کودک مؤثر باشد آیا غیبت و حسادت، نمامی و سخن چینی و دیگر جنبه های اخلاقی و روانی در جنین مؤثر نیست؟ از سوی دیگر تقوای مادر مانع گناه و انحراف است و این خود زمینه و موجبی برای مادر است که مخصوصاً در دوران حمل و رضاع دور از اضطراب بوده و در آسایش و آرامش کامل بسر برد.
و طبعاً این آرامش در سالم نگهداشتن جنین و یا کودک مؤثر است زیرا اضطراب موجب لطماتی برای روان کودک خواهد بود.
جنبه ی جسمی هم همانگونه که می دانیم غذای مادر در ساختن جنبه های جسمی و روانی کودک در دوران حمل و رضاع مؤثر است. بدین نظر مادر به خصوص در دوران حمل باید از غذای شبهه ناک بپرهیزد و از انباشتن شکم از هر غذای مورد نظر خودداری کند.
به طور کلی پاکی و درستی مادر در تربیت نسل مؤثر است، وقتی مادر پاک و پرهیزکار و نیک روش باشد با کمترین تلاش صالحترین فرزند را تحویل جامعه خواهد داد و زحمات و تلاش او در جنبه تقوا و فضیلت بی ثمر نمی ماند.
