امام حسین علیه السلام از مادرش فاطمه علیهاالسلام و بلکه از هیچ زنی شیر نخورد. آن حضرت را به محضر پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آوردند و آن حضرت انگشت ابهام خود را در دهان نوزاد می گذاشت و نوزاد بعد از مکیدن انگشت سیر می شد. تغذیه ی آن حضرت به همین روال بود تا این که گوشت خون حسین علیه السلام از گوشت و خون رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم روییده شد.
در روایت دیگری از امام رضا علیه السلام آمده است که: همانا نبیّ اکرم صلی الله علیه و آله و سلم برای رفع گرسنگی آن حضرت زبان را در دهان مولودش می گذاشت و همان او را کفایت می کرد. آن حضرت از هیچ زنی شیر نخورد (1) و شاید به همین دلیل است که سرور کائنات صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: «حُسَینٌ مِنِّی
وَ أَنَا مِن حُسَینٍ؛ (2) حسین از من است و من از حسینم«.
در کتاب «الخرائج» روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است که آن حضرت فرمود: زمانی که نوزدان حضرت فاطمه علیه السلام راخدمت نبیّ اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می بردند، آن حضرت آب دهان را در دهان آن نوزادان می گذاشت و به مادرشان می فرمود به آن نوزادان شیر ندهد. (3)
در روایت دیگری آمده است که خام الانبیاء صلی الله علیه و آله و سلم به دخترش فاطمه علیه السلام فرمود که در موقع وضع حمل هیچ کس نوزاد را شیر ندهد تا خودم حاضر باشم، اگر چه یک ماه هم دیر کنم. حضرت زهرا علیه السلام پذیرفت و در تولد سیدالشهدا، امام حسین علیه السلام او را شیر نداد، تا این که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم از سفر مراجعت فرمود و از شیر خوردن نوزاد پرسید. در پاسخ آن حضرت گفتند که نوزاد تاکنون شیر نخورده است. آن حضرت نوزاد را در آغوش گرفت، زبان خود را در کام او نهاد و نوزاد شروع به مکیدن زبان آن حضرت کرد. پس از آن، پیامبر مژده داد که امامان علیهم السلام همه از نسل آن نوزاد خواهند بود. (4)
1) اصول کافی، ج 1، ص 464، روایت 4.
2) بحار الانوار، ج 43، ص 261، روایت 1، باب 12.
3) بحار الانوار، ج 18، ص 30، روایت 17، باب 7.
4) همان ج 43، ص 254، روایت 32، باب 11.
