مادر در بازی با کودک و یا در معرفی نوع بازی سعی دارد آن را به کودک ترغیب کند که موجب تجربه کافی برای طفل باشد، نیروی هوش و تفکر او را برانگیزاند، زمینه را برای رفع نقائص او فراهم سازد، انگیزه ای برای فعالیت اجتماعی او باشد، ابداع و ابتکار او را تحریک کند. تمرینهای بازی باید وسیله های غیر مستقیمی برای آشنائی کودک با جهان خارج باشند. اطلاعاتی واقعی از جهان اطراف و پیرامون آن به کودک بدهند و در ساختن و پروردن همه جهته کودک نقش اساسی داشته باشند.
بازی باید باعث ایجاد حرکت، به کار انداختن قوای عقلانی و زمینه و موجبی برای حل مسائل کودک باشد و به خاطر این جنبه هاست که مادر باید بازی ها را جهت دهد و نوع آن را برای کودک انتخاب کند.
کودک ساعت ها بازی می کند و یا با اسباب بازی سرگرم است نتیجه این وقت گذاری باید فراگیری و انضباط، مقررات، آشنائی با جهان خارج، افزودن
تجارب شخصی باشد و همه ی اینها بسته به نوع بازیهاست. فعالیتهای رقابت انگیز در بازی بد نیست به شرطی که کودک همیشه نبازد بلکه گاهی هم پیروز شود.
