در اینجا از مسائل متعددی باید بحث شود که اهم آنها عبارتند از:
1- عمل ستایش شود نه خود فرد: در تشویق نباید خود کودک را ستود بلکه باید عمل او را درست خواند تا آن تعمیم یابد. منظور اینست که عمل مهم است نه ظاهر شخصیت، و بر این اساس هر کس که آن عمل را انجام دهد محترم است، اگر کودکی فلان فرمانی را از مادر برده و انجام داده، عمل او و زحمات او مورد تقدیر قرار می گیرد.
2- تشویق و مهرورزی به شرط لیاقت باشد: چه بسیار مهرورزی ها و تشویقاتی که کودک در خور آن نیست و اگر درباره ی او به عمل آید خودش آن را قبول ندارد و نمی پذیرد و حتی درباره ی هوش و خرد مربی تردید روا می دارد. بدین نظر تا زمینه ی لیاقتی در این امر فراهم نیامده نباید به تشویق پرداخت.
3- تشویق و مهرورزی به اندازه باشد: مهرورزی و تشویق خوبست به شرطی که درباره ی آن افراط نشود و میزان قدردانی به میزان کار و تلاش او بستگی داشته باشد. اغراق در مدح و ذم اشتباه و بزرگترین نشانه بلاهت است.
نه چندان مدح و ثنا که بیش از استحقاق باشد و نه چندان که نشانه عجز یا حسادت ثنا گو باشد – علی (ع)
4- تشویق و مهرورزی به موقع باشد: این امر آنچنان در کودک مؤثر است که گاهی مسیر زندگی او را عوض می کند، امید را در دل او زنده و او را در ادامه ی راهی که در پیش دارد بیش از پیش کوشا می سازد.
5- تشویق صورت رشوه به خود نگیرد: از خطاهای تربیتی یکی این است که کودک را برای انجام کارهایش وعده دهند مثلاً مادر به کودک بگوید اگر فلان کار را انجام دهی به تو 10 ریال می دهم، یا فلان اسباب بازی را برای تو می خرم. این وعده و وعیدها کم کم کار را به چانه زدن می کشاند و عمل را از جنبه ی وظیفی بودن خارج می سازد. از سوی دیگر مادری که به فرزندش می گوید «اگر برادرت را اذیت نکردی برایت شکلات می خرم» به طور ضمنی به او فهمانده است هر وقت که مادر شکلات نداده او در آزار و اذیت برادرش محق است. عموماً کودکان سعی دارند از راه عمل خلاف و یا لااقل تظاهر به آن مادر را وادارند که دستورات شان را عملی کنند. و این از دوراندیشی دور و موجب زحمت و مشقت بعدی است.
6- تشویق و مهرورزی به صورت غیر مستقیم باشد: زیرا روش مستقیم آن اغلب توقع آفرین و آزار دهنده است. مادر باید عملاً از روی رفتار و چهره ی آثار رضایت خود را بدو نشان دهد و در ضمن داستانها و یا صحبت های خود مراتب رضای خویش را به او اعلام دارد.
7- تشویق صورت معنوی داشته باشد: تا حدودی که ممکن است از دادن پول، خوردنی به عنوان تقدیر از طفل باید خودداری به عمل آید، حتی به کودک باید فهماند که پاداش انجام وظیفه قدردانی دیگران نیست بلکه رضای وجدان است. یک نگاه ساده و مسرت آمیز حتی بیش از غذای مورد نظر کودک او را به خود جلب و گرم می کند.
8- حدود و استنباط کودک باید مورد نظر باشد: در ابراز محبت، در تشویق و تحسین باید از کلمات و لغاتی استفاده کند که کودک آن را دریابد و یا اگر مناسب برای او رتبه و مقامی قائل شود از نوعی باشد که طفل آن را بفهمد و تصوری از آن برای خود داشته و آن را دریابد.
