در تربیت دینی هدف آنست که رابطه ای بین کودک و خدا ایجاد گردد و در سایه آن وابستگی پدید آید و آدمی براساس آن قادر شود که خواسته ها و تمایلات نامشروعش را به بند کشد. زندگی را رنگ الهی دهد و برنامه حیاتش را براساس مقررات خداوندی استوار سازد.
در تربیت دینی هدف آنست که تمام رشته های حیاتی آدمی به خدا وصل شود، هر عملی را بنام خدا و به خاطر خدا انجام گردد. آدمی در کار و فعالیت، در رفتار و کردار خدا را در نظر داشته باشد، مسائل حلال و حرام را بیاموزد و حیات مادی و نفسانی خود را بر مبنای حکم خدا جهت دهد. و خلاصه در تربیت دینی غرض آنست که انسان صالح پرورش یابد، یعنی کسی که تمام نیروهای مادی و معنوی او در مسیر هدف باشد و جز در راه رضای معبود گام برندارد.
در چنین تربیتی کوشش به ایجاد تعادل بین ماده و معنی و رعایت اعتدال در فعالیت و رفتار جاری است و در سایه ی آن می خواهیم تشویش و اضطراب در زندگی نباشد، دلهره ها و ترس ها که منشاء بسیاری از مفاسد و رذایل است از بین برود، بدبختیها زوال پذیرد و بین نفس انسان و زندگی آشتی برقرار گردد.
