اسلام برای زن دنیائی بسیار زیبا ایجاد کرده است، دنیائی که همه افراد آن باید به مادر احترام و تعظیم کنند، او بانوی خانه و فردی محترم است، نه غم معاش دارد و نه رنج کار بیرون و تصادم ها و برخوردها و نه دوری از فرزند که ثمره دل است. شوهر موظف به احترام و رعایت جانب او است. حتی در سایه ی عقد هیچ چیز او را جز استمتاع جنسی مالک نمی شود که آنهم تحت شرایطی اندیشیده است. شوهر نمی تواند او را به انجام کاری مجبور نماید و حتی نمی تواند او را وادارد که فرزندش را شیر دهد.
مادر در برابر فرزند محترم است و این احترام دستور مذهب اوست. احترامی فراتر از احترام پدر، آن مرد به نزد رسول (ص) آمد و پرسید از پدر و مادر کدام را بیشتر
احترام کنم؟ سه بار دستور به احترام مادر از پیامبر صادر شد و در دفعه ی چهارم از پدر. بصریح قرآن فرزند حق اُف گفتن و ترشروئی به او را ندارد، نمی تواند او را از خود براند و پس از سپاس پروردگار باید زحمات او را شاکر باشد.
