گذشت های مادر

مادری وظیفه ای است ظریف و توأم با ریزه کاری های بسیار که کوتاهی در هر یک از جنبه های آن موجب صدماتی در امر تربیت کودک است. کار مادری با خودخواهی و خودپرستی و حفظ جوانب شخصی زندگی سازگار نیست. ما نمی گوئیم که مادر باید از تمام مواهب حیات چشم بپوشد و زندگی را به خاطر کودک بر خود تلخ کند ولی می گوئیم که ظرافت کارش ایجاب می کند که از برخی جنبه ها به خاطر کودک چشم بپوشد.

مادر برای توفیق بیشتر در تربیت ناگزیر است از برخی تفنیّات صرف نظر کند. در برابر فقر و نابسامانی زندگی خوددار و متحمل باشد در برابر شوهر سختگیر برای جلوگیری از بدآموزی ها بردبارتر باشد و یا لااقل در حضور کودک کمی کوتاه بیاید.

در این بخش از مسائل فوق بحث می کنیم و سعی داریم بمانند بخش های قبلی اختصاراً مراعات نمائیم.