فقدان و یا کمبود محبت مادر نسبت به طفل زمینه را برای ابتلائات بسیار از جمله بی اشتهائی، بی خوابی، فریاد در هنگام خواب، تر کردن رختخواب در روز و شب، تقلیدهای بی مورد، ادا و اطوارهای ناصواب برای نمایاندن خود و جلب محبت، لوس بازی فراهم می سازد.
فقدان محبت در چهار سال اول زندگی زمینه را برای اضطراب و تشویش کودک فراهم می سازد، زیرا او در این فاصله بیش از هر وقت متکی به والدین است
و با برخورد به کمترین آسیبی به دنبال پناه می رود.
طفلی که از مادر محبت نمی بیند عصبانی و ناراضی است، دچار تندخوئی و خشونت است، به هیچ کس رحم و شفقت ندارد و نسبت به همه کس و همه چیز بدخواه است. احساسات او در مسیر غلط و توجه او منحصراً در مسیر رفع نیاز شخصی است.
طفلی که محبت مادر ندیده و یا کم دیده ممکن است بهر کس پناه برد و بهر محبت واقعی یا تصنعی تسلیم شود. راز انحراف بسیاری از دختران و تسلیم آنها به فحشاء و نیز هم جنس بازی بسیاری از پسران بر این اساس قابل توجیه است. زیرا او با دنیائی از مهر و محبت جدید مواجه و به فوری تسلیم می شود.
کمبود محبت مادری ممکن است یا حالت بی تفاوتی و باری بهر جهت در کودک ایجاد کند که برای ادامه حیات حال و بعد از او زیانبخش است.
