اعمال محبت درباره کودک خوب و از نیازهای اساسی اوست. در این طریق او نیازمند است که روحی شاداب و خرسند داشته باشد در حالی که بسیاری از مادران کوشش دارند به شکم و لباس او بیشتر برسند و حتی زمینه را برای بیماری ها، بد عادتی ها فراهم سازند. چنین اطفالی دائم از غذاهای بسیار رنجور و ناراحتند و همیشه لاغر و نزار می مانند.
گاهی اعمال محبت به صورت مقایسه ی کودک با دیگر کودکان انجام می شود. طفل را بی جهت پر و بال می دهند، او را باهوشتر و با عرضه تر از پسر همسایه معرفی می کنند. تا حدی که خود کودک هم باورش می شود که رشیدتر و عاقلتر است و این به زیان رشد عقل کودک است.
زمانی محبت به کودک به خاطر آن انجام می گیرد که او نسبت به دستور مادر مطیع باشد. در چنین وضعی یک خودخواهی غیر صمیمانه و کاذب بر کودک غالب می شود و سعی دارد از راه دروغ بر دل غلبه کند و با فریب خود مادر را متوجه خویش سازد. تمام این موارد و دهها موارد دیگر از این قبیل از نمونه اشتباهات مادر در اعمال محبت است.
