در آشنا کردن طفل به جهان خارج از زمینه ی پرسش هم می توان استفاده کرد ممکن است کودک درباره ی امری که مورد لزوم است سؤالی مطرح نکند. این با والدین و مادر است که به گونه ای این سؤالات را در ذهن او مطرح کند و او را تشویق به فراگیری آن نماید.
جای بحث نیست که مادر نمی تواند به همه ی سؤالات طفل جواب دهد ولی رها کردن او درست نیست. عشق به فراگیری را در کودک نباید از بین برد بلکه همیشه روح تفکر علمی را باید در او زنده نگاه داشت. اگر به سؤالات کودک جواب ندهیم و او را دلسرد کنیم او دیگر نخواهد پرسید، ولی ممکن است او آرام نگیرد اطلاعات مورد نظر را به نحوی از دیگران بدست آورد و این همراه باید آموزی باشد. منظور این است که طفره رفتن از سؤال و سرکوب کردن آن سزاوار نیست. مادر باید به هزاران سؤالی که در ذهن کودک است پاسخ گوید و مغز او را از سنگینی نجات دهد. از سر خود باز زدن، چه می دانم گفتن، سر هم کردن پاسخ ها ممکن است کودک را از زندگی دلسرد کند، گفتن اینکه این مطلب به درد تو نمی خورد وقتی بزرگ شدی می فهمی ممکن است ذوق کنجکاوی او را از بین ببرد.
هرگز در پاسخ به سؤالات نباید خشونت و خصومت نشان داد و کنجکاوی عقلی او را بی ثمر گذاشت.
