اگر در تربیت معتقد به وجود فضائل و ایمان باشیم صلاحیت و شایستگی مربی را در امر تربیت مؤثر بدانیم خواهیم پذیرفت که مادر باید پاک و با تقوا باشد، آن هم یک تقوای حقیقی نه تصنعی، زیرا تصنع از آن جهت که بی ریشه است همه گاه از میان می رود.
مادر نیازمند است از هرچه که عنوان گناه و انحراف دارد دور و فراری باشد و در خود حالت مصونیت از گناه پدید آورد. این امر برای او مخصوصاً از آن جهت ضروری است که او لازم دارد برای نیک پروراندن کودک به قدرتهای نفس چیره شود، بر باطل غالب آید، حقوق افراد را رعایت کند، از تجاوز دست بکشد وگرنه پند و اندرزگوئی های مادر، راهنمائی ها و جهت دادن های او در کودک مؤثر نیست.
خویشتن داری و تقوا برای مادر نه تنها یک فضیلت بلکه جهاد بزرگی است، جهادی که در سایه آن جان صفا می یابد و آثارش در عمل تربیتی و نیز در رخسار مادر به صورت متانت و وقار، و شرم و حیا پیدا می شود.
