جلوه ها تقوا در عمل یک فرد، در زندگی خصوصی و اجتماعیش و در رفتار و کردار او پدیدار می گردد. مادر با تقوا زبانش را تحت کنترل دارد، چشم و گوش خود را مراقب است، گامش به هرسو روان نیست، از راه ابزار و وسائل که جهت ادامه حیات شرافتمندانه اش به او داده اند موجبات صدمه و لطمه ی افراد را فراهم نمی سازد و مرتکب گناه نمی شود، معده اش در اختیار و تحت کنترل اوست، هر غذای شبهه ناکی را در آن نمی ریزد. او خشم خود را تحت کنترل دارد و در برابر فرزند خطاکار آن را فرومی خورد و در جنیه ی اصلاحی از آن سود می جوید، مادر با تقوا تن به آلودگی نمی دهد، گناه نمی کند و رابطه ای بین خوشی و انبساط ظاهر با انحراف و آلودگی پیدا نمی نماید. او از بیهوده گوئی اجتناب می ورزد، تن را از آلودگی های شهوانی بر کنار نگه می دارد، فکر و ضمیرش پاک است و حتی گمان بد ندارد. مادر با تقوا مصاحبت های زیانبخش را نمی پذیرد و از ملاقاتهائی که لغزش و کدورت ایجاد می کنند بر کنار است و مقتضیات اجتماعی زمینه را برای لغزش او فراهم نمی سازد.
خلاصه آنکه راز موفقیت مردان بزرگ در این بود که مادران با تقوا و
پرهیزکار داشته اند مادرانی داشتند که با جان پاک به تربیت نسل پرداخته و آنان را برای آینده افرادی مؤثر و مفید ساخته اند.
