آنچه در عبادت مادر مطرح است، همه اش شب زنده داری، بی خوابی ورد و تسبیحات گفتن نیست، قرآن خواندن ها، دعاگوئی ها، ذکر و وردها، روزه داری ها همه و همه عبادت است ولی مهم تر از آن جنبه عملی قضیه و دخالت دادن معنی در ماه و در تمام فعالیت های زندگی است. به عبارت ساده تر منظور از عبادت اصولاً زندگی در جو قرآن است. روش عبادتی مادر باید فعالیت در میدان شناخت خدا باشد، و فرمانش را در همه جوانب زندگی نفوذ دهد، بدانگونه که تمام جوانب حیاتش تحت الشعاع خدا باشد، کردار و تفکر و حتی رفتار او بدینگونه رنگ گیرد و دلش چون آینه ای بی غبار برای تجلی حقیقت گردد.
در انجام عبادت عمل و رفتار مهم است، صد سخن مادر در زمینه ی عبادت خدا به اندازه یک عمل چند لحظه ای در کودک نافذ نیست. صد بحث درباره نماز به اندازه یک نماز خواندن نمی ارزد. روح دینی را باید از راه عمل در کودک نافذ ساخت نه از راه حرف و سخن. اگر ما در نیازمند به پرورش افرادی خاشع و خاضع برای خداست چاره ای ندارد جز آنکه خود نمونه ی عملی خضوع و خشوع درگاه الهی باشد سیره و رفتارش به تمام معنی و به تمام جنبه ها اسلامی و قرآنی باشد.
