اصلاح از طریق تشویق و مهرورزی

تربیت بدون خوشروئی و اعمال محبت امری است غیر ممکن و بی ثمر و تازه اگر ممکن باشد به صلاح حیات فرد و جامعه نیست، زیرا افراد را سست و خشن بار می آورد و در بزرگی موجب طغیانها و مخالفت هائی می شود. رفتار نشاط انگیز زمینه ای برای دلگرمی کودک جهت انجام کار مناسب است و موجب می شود که طفل در انجام وظیفه موفق تر شود. از طریق اعمال محبت می توان کودک را به زمینه ی خواسته های دیگران متوجه کرد و شوری درونی در او ایجاد نمود.

محیط محبت انگیز خانوادگی در جنبه ی اصلاحی کودک و رفع نقایص او حائز نهایت اهمیت است و کمتر مسأله ای است که از آن راه حل نشود.

مادر نخستین کسی است که طفل او را به دوستی خود برمی گزیند و با او رابطه ی حسنه دارد، مهر و عطوفت او، که گاهی توأم با پرخاشگری و زمانی گذشت و اغماض است موجب سازندگی بهتر و بیشتری می شود.