مادر خود معلمی ارزنده است و روشی مستقل و جدای از دیگران معلمان دارد، اگرچه نتواند آن را تدوین و یا بیان کند. جنبه ی آگاهی شخصی شناخت او از کودک با مهر مادری درهم آمیخته شده و راه موفقیت کودک را در تحصیل هموار
می سازد. اگر مادر دقت و حوصله کافی به خرج دهد، اگر بر عواطف و احساسات غالب باشد می تواند بهترین معلم فرزند خود باشد و آنچه را که معلم مربوطه نمی تواند به کودک بیاموزد او به طفل تعلیم دهد. به حقیقت می توان مدعی شد که یک مادر خوب بر صد آموزگار مرجح است.
مادر با حوصله به سخنان کودک، به درددلهای او با دلسوزی و دقت گوش فرامی دهد، مسائل و مشکلات او را جویا می شود، علت فرار از مدرسه یا کم کاری می پرسد و آنگاه عاقلانه به رفع نقص و چاره جوئی می پردازد، او قادر است فرزند گریخته از تحصیل را بر سر راه آورد او را به مدرسه و درس و کتاب علاقمند سازد و راه سازندگی را بر او هموار سازد.
