کودکانی هستند که در سنین مدرسه به عللی از انجام تکالیف سرباز می زنند و کار خود را آنچنان که باید انجام نمی دهند، بدیهی است برای فرار از عقوبت معلم روز بعد بهانه گیری کرده و از مدرسه و معلم می گریزند. برخی از مادران برای درمان درد چنین کودکان می کوشند مشق آنها را بنویسند، تکلیف شان را انجام دهند و بالاخره کودک را با دست پر به مدرسه و معلم برگردانند.
این روش غلطی در تربیت است که انجام تکالیف را مادر برعهده گیرد،
آینده چنین کودکی چه خواهد شد؟ آیا در جلسه امتحان هم مادر به جای او شرکت خواهد کرد؟ آیا این کودک آگاهی و اطلاعات لازم ندارد؟ و…
اگر مادر واقعاً بخواهد به فرزندش کمک کند باید بالای سر او بیدار بماند، او را هدایت و راهنمائی نماید، دلگرمش کند تا خود تکلیفش را انجام دهد. آنجا که کودک ناتوان است مادر باید کمک کارش باشد نه فردی در جای او، و آنچه را که کودک نمی داند به او بیاموزد و حداکثر آنکه دست او را بگیرد و در نگارش تکلیف او را مدد دهد.
