مادر در چنین موقعیت دشوار ناگزیر است راه هائی برای ارضای بخشی از خواسته های کودک در پیش بگیرد و او را وادارد که هیجانات و احساسات خود را نشان دهد. او باید جستجو کند تا دریابد کودک چه چیزی را دوست دارد، دارای چه خواسته ها و تمنیاتی است، به چه بازی هائی علاقمند است، چه تلقی از بازی های خود دارد، چه رفتاری بیشتر او را به نشاط می آورد، چه زمینه هائی را بیشتر علاقمند است و…
مادر در بازی با کودک هرگز نباید سعی کند که همیشه خود را پیروز نگهدارد بلکه باید بکوشد که گاهی کودکش در بازی پیروز شود تا مزه ی موفقیت را بچشد.
در لغایت و اصطلاحاتی که به کار می برد حدود درک و فهم کودک را در نظر گیرد. استنباط او از یک مسأله برای طفل مهم است. به عبارت دیگر در عالم خود فکر نکند بلکه در عالم کودکان باشد. نوع بازی های مورد علاقه کودکان در سنین مختلف متفاوت است مثلاً بازی دالی برای طفل تا دو سه سالگی بسیار لذتبخش است و در آن مادر صورت خود را با دستمال می پوشاند و خود را مخفی کرده دوباره عیان می سازد و کودک خوشحال می شود از اینکه می بیند دستمال را می تواند بردارد.
در همه حال موفقیت کودک و رضای او در زندگی کودک مهم است نه خواست و نظر شخصی مادر.
