مادر و مسؤلیت پذیری کودک

کودک بیشتر تجارب خود را در زمینه ی پذیرش مسؤلیت از خانواده می آموزد و چون با مادر بیشتر در تماس است از طریق او این جنبه در او ریشه دار می گردد. او از یکسو باید از طریق الگو بودن و از سوی دیگر از طریق امر و فرمان کودک را برای پذیرش مسؤلیت آماده کند. این غلط است که برخی از مادران از دادن مسؤلیت به کودک خودداری کنند و نام آن را مهرورزی و علاقه به کودک بگذارند. کودک خواه و ناخواه بزرگ می شود و باید برای ورود در دنیای بعدی آماده گردد و اگر حس مسؤلیت از کودکی در دلش جای بگیرد در بزرگسالی این امر همراه، با دشواری هائی خواهد بود. مادر در انجام این وظیفه خود باید فردی شاخص و نمونه باشد اگر کاری را بفرزندش وامی گذارد به خاطر تنبلی و تن پروری نباشد و یا از آن احساس خستگی ننماید.