زمان مطالعه: < 1 دقیقه
این طرز فکر غلط است که مادر به خاطر کودک همه زندگی و آسایش خود را صرف نظر کند و هم چون فردی که هستی خود را وقف دیگران کرده به کار و زندگی فرزند بپردازد. او هم حق دارد ساعاتی از اوقات شبانه روز را با خود باشد، به خود بیندیشد، و به کار خود برسد. او هم چون دیگران نیاز به معاشرت دارد، نیاز به تفریح و استراحت دارد و این از ضروریات زندگی اوست. رهائی از آن عواقب نامیمونی را برای مادر در پی دارد. آنکس که با دیگران آمیزش و معاشرت ندارد و یا از جمع فراری است بیمار است و حداکثر فردی با هدف و در جمع از نظر علمی ناسازگار است. باید با دیگران بود اگرچه نباید رنگ هر کس را به خود گرفت. ولی آنچه مهم است اینست که در این گیر و دار فرزند فراموش نشود و امر تربیتی از او را نادیده نگیرند.