زمان مطالعه: < 1 دقیقه
کودکی که در دو سوی قطب افراط و تفریط باشد (حتی در جنبه محبتی) یا لوس و به خود مغرور بار می آید و یا حقیر و تو سری خور، یا دائماً خویش را از همه طلبکار می پندارد و یا دارای شخصیتی شکسته و مدیون.
چنین کودکان قدرت تفکر و اندیشه را از دست می دهند و یا آن را در مسیر مقاومت علیه والدین و اجتماعی به کار می برند. همه گاه احساس می کنند که باید تابع یا متبوع باشند. حتی کودک از محبت افراطی، از بوسیدن های زیاد، از بغل گرفتن ها و نازکشی های زیاد به همان میزان ناراحت است که از بی محبتی زجر
می کشد.
